1.3.1 Glory of Vedas

Verse 1

வேதத்தை விட்ட அறம்இல்லை வேதத்தின்
ஓதத் தகும்அறம் எல்லாம் உளதர்க்க
வாதத்தை விட்டு மதிஞர் வளமுற்ற
வேதத்தை ஓதியே வீடுபெற் றார்களே. 

Translation:

There is no dharma other than Veda

All the dharma that should be followed are present in the Veda

Leaving the logical debate, for the wise ones to prosper

They attained liberation by reciting the Vedas.

Commentary:

The different schools of Indian philosophy belong to either one of the two categories, those that conform to the Vedas and those that do not conform to the Vedic principles.  The Tamil Siddha philosophy has its foundation in the Vedas and Agamas.  This section of Tirumandiram where Tirumular explains the glory and purpose of the Vedas is a proof for this claim.

Tirumular says that there is no dharma other than those prescribed by the Vedas.  Dharma are the principles by which one has to lead one’s life.  Thus, Vedas are not esoteric knowledge only but practical recommendations for good living. It is a common practice for scholars to spend their time arguing on Vedic statements.  While this is needed to get clarity of the principles found in the Vedas it is not the end goal.  One has to stop this tarka or debate and put the principles to practical application.  Hence, Tirumular calls those who practice the principles as “mathijnar” or those who have “mathi”, wisdom.  He also adds that by reciting Vedas several have attained liberation.  Recitation here does not mean mere utterance but following the Vedic principles in one’s life.

This section of Tirumandiram dispels the conjecture that the Tamil Siddhas are anti-establishment in their outlook. Theirs is a practical approach to spirituality.

இந்தியாவின் தத்துவப் பள்ளிகளின் கருத்தை வேதத்தைச் சார்ந்தவை, வேதத்துக்குப் புறம்பானவை என்ற இரண்டு பகுதிகளாகப் பிரிக்கலாம்.  இவற்றில் தமிழ் சித்தர் மார்க்கம் வேதத்தையும் ஆகமத்தையும் அடிப்படையாகக் கொண்டது.  திருமந்திரத்தின் இந்தப் பகுதி  இதற்கு எடுத்துக்காட்டாக உள்ளது. 

வேதத்தைவிட வேறு தர்மம் இல்லை, இதில் கூறப்பட்டவற்றைத் தவிர கடைப்பிடிக்க வேண்டிய தர்மம் எதுவும் இல்லை என்று திருமூலர் இப்பகுதியைத் தொடங்குகிறார்.  (வேதம் வேறு தர்ம சாத்திரம் வேறு என்பதை இங்கு நினைவில் கொள்ளவேண்டும்).  ஆனால் வேத வாக்கியங்களைப் பற்றி வெறுமே தர்க்கம் செய்துகொண்டிருக்காமல் “அறிவுடையவர் (மதிஞர்)” அதை ஓதி வளம் பெறுவர், வீடுபேறு பெறுவர் என்று திருமூலர் கூறுகிறார்.  ஓதுவது என்பது வெறுமே சொல்வது அல்ல, அதில் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளபடி வாழ்வது.

இதிலிருந்து தமிழ் சித்தர் மரபு மனம்போனவாறு புனையப்பட்டதல்ல,  பல்வேறு ஞான நூல்களைக் கடைந்து அவற்றிலிருந்து மேலெழுந்த வெண்ணெய் போன்ற ரசத்தால் தோற்றுவிக்கப்பட்டது என்பது புலப்படுகிறது.