1.2.48. The Adhi Piran, the one in the hue of a jewel and the one on the lotus..

Verse 48

ஆதிப் பிரானும் அணிமணி வண்ணனும்
ஆதிக் கமலத் தலர்மிசை யானும்
சோதிக்கில் மூன்றுந் தொடர்ச்சியில் ஒன்றெனார்
பேதித் துலகம் பிணங்குகின் றார்களே. 

Translation:

The Origin, Lord, the One with the hue like that of the gem (Vishnu)

The One who remains on the lotus flower (Brahma)

When examined, are the same in a continuum

Oh!  The world is talking as if they are distinct.

Commentary:

Tirumular has sung this verse either as a lament or a verse of wonderment.  Here he talks about Brahma, Vishnu and Siva.  He calls Vishnu as Manivannan, one in the hue of the jewel or gemstone.  This also refers to the form of the Divine experienced at the ajna as the mani.  Brahma is referred to as the one who resides on the lotus.  This would also refer to the Supreme Divine, the Super consciousness that is experienced at the cakras.  This verse may also be referring to the state of consciousness at ajna, at sahasrara and the all pervasive state.  At ajna the Divine is experience with a form, that of a jewel (uruva).  At sahasrara it is experience in its formless form, as pure consciousness (aruva uruvu).  In the all pervasive state the nature of the Divine as the origin, original cause, is experienced.  This is the formless state of the Lord (aruvam).  In the later sections Tirumular will explain these states as that of Param, Paraparam and Paramam.  Thus, Tirumular may also be expressing his wonder about how people can talk of these states as distinct states.  Another interesting word here is “thodarcchiyil”  which means “in its continuity”.  These states are experienced as a continuum and thus are not distinct entities.  Tirumular may alse be surprised as people miss the point that they are one after another and not entirely different entities.

முதலில் பார்க்கும்போது இப்பாடலில் திருமூலர் மக்கள் பிரம்மா விஷ்ணு சிவன் ஆகியோரை வேறு வேறு என்று கருதுகிறார்களே என்று தனது வருத்தத்தை, ஆச்சரியத்தை வெளிப்படுத்துகிறார் என்பது போலத் தோன்றுகிறது.  திருமூலர் பிரம்மா, விஷ்ணு சிவன் என்று கூறாமல் பிரம்மாவை தாமரை மேல் இருப்பவன் என்றும் விஷ்ணுவை மணிவண்ணன் என்றும் சிவனை ஆதிபிரான் என்றும் அழைக்கிறார்.  மணிவண்ணன் என்பது மணியின் நிறத்தவன் என்று பொருள்படும்.  இது ஆக்னையில் பெறும் இறையனுபவத்தையும் குறிக்கும்.  இங்கு பரம்பொருள் ஒரு மணியைப் போல மனக்கண்ணால் பார்க்கப்படுகிறது.  தாமரைமேல் இருப்பவன் என்பது தாமரையாகிய சக்கரங்களின் மேல் இருப்பவன் என்றும் குறிப்பாகஆயிரம் இதழ் தாமரையான சகஸ்ராரத்தில் இருப்பவன் என்றும் பொருள்படுகிறது.  மணிவண்ணன் என்பது இறைவனை ஒரு உருவில் காண்பதைக் குறிக்கிறது.  தாமரை மலரோன் என்பது இறைவனை அருவுருவாகக் காண்பதைக் குறிக்கிறது.  ஆதிபிரான் என்பது இறைவன் அருவமாக எங்கும் பரந்தவனாக இருக்கும் நிலையைக் குறிக்கிறது.  இந்த நிலைகள் ஒன்றை அடுத்து ஒன்று உணரப்படுகிறது.  இதைத்தான் திருமூலர் “தொடர்ச்சியில் ஒருவர்” என்று குறிப்பிடுகிறார்.

இது இவ்வாறிருக்க மக்கள் எவ்வாறு இவர்கள் வெவ்வேறு என்று கூறுகிறார்கள், அவர்கள் எவ்வித தொடர்பும் இல்லாத தனித்தனி நிலைகள்  என்று கூறுகிறார்கள் அவர் ஆச்சரியப்படுவதாக, வருந்துவதாகவும் இப்பாடலுக்குப் பொருள் கூறலாம்.