Verse
2
போற்றிசைத் தின்னுயிர்
மன்னும் புனிதனை
நாற்றிசைக் கும்நல்ல மாதுக்கு நாதனை
மேற்றிசைக் குள்தென் திசைக்கொரு வேந்தனாம்
கூற்றுதைத் தானையான் கூறுகின் றேனே.
நாற்றிசைக் கும்நல்ல மாதுக்கு நாதனை
மேற்றிசைக் குள்தென் திசைக்கொரு வேந்தனாம்
கூற்றுதைத் தானையான் கூறுகின் றேனே.
Translation:
The
pure one who remains within the soul, praising him
The
lord of the four directions and of the good lady
Within
the top/west direction, the king of the south
I
am talking about the one who kicked death.
Commentary:
Thirumular starts to describe the circumstance under which he began composing Thirumandiram. He refers to the Lord as the one who is the chief of the four directions and to the good lady, Sakthi. He als calls the lord as the one who kicked death. This may refer to the Markendeya Puranam where Siva kicked Yama the god of death. It may also refer to the soul that, through the siddha marga, reached the supreme state, the one that became deathless. We will see in the tantras to come where Thirumular emphasises that the Jiva and Isvara are one and the same, different states of consciousness.
The term “mel tisai” means west as well as the top, the dvadasantha and the space beyond. The south is the muladhara. Thus, this expression may mean that the Dakshinamurthy is in the sahasrara. It may also mean that the soul that has won the effects of karma stored in the muladhara has ascended to the sahasrara.
திருமூலர் தான் இப்பாடலை ஆரம்பித்த சூழ்நிலையை இங்கு விளக்குகிறார். உயிருள் உயிராக இருக்கும் இறைவனை அவர் நான்கு திசைக்கும் நாதன் என்றும் நல்ல மாதுவுக்கும் நாதன் என்றும் கூறுகிறார். இங்கு மாது என்பது சக்தியைக் குறிக்கும். மேலும் இறைவனை கூற்றை உதைத்தவன் என்கிறார். இது மார்க்கண்டேய புராணத்தில் யமனை உதைத்த சிவ பெருமானைக் குறிப்பிட்டாலும் அது சித்த மார்க்கத்தின் மூலம் மரணத்தை வென்ற ஒரு ஆத்மாவையும் குறிக்கும். இனி வரும் தந்திரங்களில் திருமூலர் ஜீவனும் இறைவனும் வெவ்வேறானவர்கள் அல்லர். இவை இரண்டும் வேறுபட்ட உணர்வு நிலைகளே என்று கூறுவதைப் பார்ப்போம்.
மேல் திசை என்பது மேற்கு திசையைக் குறித்தாலும் அது மேல் திசையான துவாதசாந்தத்தையும் குறிக்கும். மேல்திசைக்குள் தென்திசை வேந்தன் என்பது சஹாஸ்ராரத்தில் தென்னாடுடைய சிவன் இருக்கின்றான் என்று கூறுகிறது.
Thirumular starts to describe the circumstance under which he began composing Thirumandiram. He refers to the Lord as the one who is the chief of the four directions and to the good lady, Sakthi. He als calls the lord as the one who kicked death. This may refer to the Markendeya Puranam where Siva kicked Yama the god of death. It may also refer to the soul that, through the siddha marga, reached the supreme state, the one that became deathless. We will see in the tantras to come where Thirumular emphasises that the Jiva and Isvara are one and the same, different states of consciousness.
The term “mel tisai” means west as well as the top, the dvadasantha and the space beyond. The south is the muladhara. Thus, this expression may mean that the Dakshinamurthy is in the sahasrara. It may also mean that the soul that has won the effects of karma stored in the muladhara has ascended to the sahasrara.
திருமூலர் தான் இப்பாடலை ஆரம்பித்த சூழ்நிலையை இங்கு விளக்குகிறார். உயிருள் உயிராக இருக்கும் இறைவனை அவர் நான்கு திசைக்கும் நாதன் என்றும் நல்ல மாதுவுக்கும் நாதன் என்றும் கூறுகிறார். இங்கு மாது என்பது சக்தியைக் குறிக்கும். மேலும் இறைவனை கூற்றை உதைத்தவன் என்கிறார். இது மார்க்கண்டேய புராணத்தில் யமனை உதைத்த சிவ பெருமானைக் குறிப்பிட்டாலும் அது சித்த மார்க்கத்தின் மூலம் மரணத்தை வென்ற ஒரு ஆத்மாவையும் குறிக்கும். இனி வரும் தந்திரங்களில் திருமூலர் ஜீவனும் இறைவனும் வெவ்வேறானவர்கள் அல்லர். இவை இரண்டும் வேறுபட்ட உணர்வு நிலைகளே என்று கூறுவதைப் பார்ப்போம்.
மேல் திசை என்பது மேற்கு திசையைக் குறித்தாலும் அது மேல் திசையான துவாதசாந்தத்தையும் குறிக்கும். மேல்திசைக்குள் தென்திசை வேந்தன் என்பது சஹாஸ்ராரத்தில் தென்னாடுடைய சிவன் இருக்கின்றான் என்று கூறுகிறது.
No comments:
Post a Comment