1.5.7 How does the Lord remove the mala?
பாடல் எண் : 7
அறிவைம் புலனுட னேநான் றதாகி
நெறியறி யாதுற்ற நீராழம் போல
அறிவறி வுள்ளே அழிந்தது போலக்
குறியறி விப்பான் குருபரனாமே.
Translation:
Consciousness associating with the five senses
And losing itself within them like submerging oneself without knowing the depth of water level
Consciousness destroys itself within (worldly) consciousness-
The Guru paran will announce (show) this.
Commentary:
Tirumular said in the previous verse that the Lord removed the mala and made him fit for grace. Now he tells us how this is brought about. The Guruparan or the Supreme One who removes the darkness of ignorance will show how supreme consciousness loses itself within worldly awareness but closely associating itself with the five senses. That is, it loses knowledge about its essential nature and thinks that it is what the senses supply, worldly knowledge. Tirumular compares it to a person losing himself in water without knowing the depth. The senses are as treacherous as deep waters. They will submerge a person completely without giving him a chance to recover. This mistake will be pointed out the Lord. This mistaken knowledge is the cause for the mala or the factors that make one think that he is limited in nature. Lord grants the jnana or wisdom to realize this mistake and save oneself from their effects.
This is what Sankara refers to as "jnaanaan mokshaha"
முந்தைய பாடலில் திருமூலர் இறைவன் தனது மலங்களை மாற்றினான் என்று கூறினார். இப்பாடலில் அவர் இறைவன் எவ்வாறு அதை நிகழ்த்தினான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
இறைவன் அல்லது குருபரன், அஞ்ஞானம் என்னும் இருட்டைக் களையும் குரு, ஜீவனுக்கு அவன் எவ்வாறு மலத்தின் வசப்படுகிறான் என்று காட்டுகிறான். ஜீவன் தனது அறிவை ஐம்புலன்களுடன் முழுவதுமாக சேரவிட்டு அந்த புலன்கள் வழங்கும் அனுபவங்களினால் தான் பெறும் அறிவே உண்மையான அறிவு, தனது உண்மையான நிலை, என்று எண்ணுகிறான். அது நீரின் ஆழம் தெரியாமல் ஒருவர் காலைவிட்டு மூழ்கிப்போவதைப் போன்றது என்கிறார் திருமூலர்.
இந்த நிலையை மாற்ற, இறைவன், தனது அருளால், ஜீவன் செய்யும் இந்தத் தவறைச் சுட்டிக்காட்டுகிறான். உண்மையைக் காண ஞானத்தைத் தருகிறான். இந்த ஞானத்தால் சீவன் தனது உண்மை நிலையை அறிந்துகொண்டு புலன்களின் பிடியிலிருந்து தன்னைக் காத்துக்கொள்கிறான். இந்த புலன்களின் தாக்கமே மலங்கள், அவையே அவனை தான் அளவுக்குட்பட்டவன் என்று எண்ண வைக்கின்றன.
இதைத்தான் சங்கரர் "ஞானான் மோக்ஷ:" என்றார்.
பாடல் எண் : 7
அறிவைம் புலனுட னேநான் றதாகி
நெறியறி யாதுற்ற நீராழம் போல
அறிவறி வுள்ளே அழிந்தது போலக்
குறியறி விப்பான் குருபரனாமே.
Translation:
Consciousness associating with the five senses
And losing itself within them like submerging oneself without knowing the depth of water level
Consciousness destroys itself within (worldly) consciousness-
The Guru paran will announce (show) this.
Commentary:
Tirumular said in the previous verse that the Lord removed the mala and made him fit for grace. Now he tells us how this is brought about. The Guruparan or the Supreme One who removes the darkness of ignorance will show how supreme consciousness loses itself within worldly awareness but closely associating itself with the five senses. That is, it loses knowledge about its essential nature and thinks that it is what the senses supply, worldly knowledge. Tirumular compares it to a person losing himself in water without knowing the depth. The senses are as treacherous as deep waters. They will submerge a person completely without giving him a chance to recover. This mistake will be pointed out the Lord. This mistaken knowledge is the cause for the mala or the factors that make one think that he is limited in nature. Lord grants the jnana or wisdom to realize this mistake and save oneself from their effects.
This is what Sankara refers to as "jnaanaan mokshaha"
முந்தைய பாடலில் திருமூலர் இறைவன் தனது மலங்களை மாற்றினான் என்று கூறினார். இப்பாடலில் அவர் இறைவன் எவ்வாறு அதை நிகழ்த்தினான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
இறைவன் அல்லது குருபரன், அஞ்ஞானம் என்னும் இருட்டைக் களையும் குரு, ஜீவனுக்கு அவன் எவ்வாறு மலத்தின் வசப்படுகிறான் என்று காட்டுகிறான். ஜீவன் தனது அறிவை ஐம்புலன்களுடன் முழுவதுமாக சேரவிட்டு அந்த புலன்கள் வழங்கும் அனுபவங்களினால் தான் பெறும் அறிவே உண்மையான அறிவு, தனது உண்மையான நிலை, என்று எண்ணுகிறான். அது நீரின் ஆழம் தெரியாமல் ஒருவர் காலைவிட்டு மூழ்கிப்போவதைப் போன்றது என்கிறார் திருமூலர்.
இந்த நிலையை மாற்ற, இறைவன், தனது அருளால், ஜீவன் செய்யும் இந்தத் தவறைச் சுட்டிக்காட்டுகிறான். உண்மையைக் காண ஞானத்தைத் தருகிறான். இந்த ஞானத்தால் சீவன் தனது உண்மை நிலையை அறிந்துகொண்டு புலன்களின் பிடியிலிருந்து தன்னைக் காத்துக்கொள்கிறான். இந்த புலன்களின் தாக்கமே மலங்கள், அவையே அவனை தான் அளவுக்குட்பட்டவன் என்று எண்ண வைக்கின்றன.
இதைத்தான் சங்கரர் "ஞானான் மோக்ஷ:" என்றார்.
தேன்சுவைக் களஞ்சியம் !
ReplyDeleteதிரும்ப விரைவில் துவங்குங்கள் !