1.5.7 How does the Lord remove the mala?

1.5.7  How does the Lord remove the mala?
பாடல் எண் : 7
அறிவைம் புலனுட னேநான் றதாகி
நெறியறி யாதுற்ற நீராழம் போல
அறிவறி வுள்ளே அழிந்தது போலக்
குறியறி விப்பான் குருபரனாமே.

Translation:
Consciousness associating with the five senses
And losing itself within them like submerging oneself without knowing the depth of water level
Consciousness destroys itself within (worldly) consciousness-
The Guru paran will announce (show) this.

Commentary:
Tirumular said in the previous verse that the Lord removed the mala and made him fit for grace.  Now he tells us how this is brought about.  The Guruparan or the Supreme One who removes the darkness of ignorance will show how supreme consciousness loses itself within worldly awareness but closely associating itself with the five senses.  That is, it loses knowledge about its essential nature and thinks that it is what the senses supply, worldly knowledge.  Tirumular compares it to a person losing himself in water without knowing the depth.  The senses are as treacherous as deep waters.  They will submerge a person completely without giving him a chance to recover. This mistake will be pointed out the Lord.  This mistaken knowledge is the cause for the mala or the factors that make one think that he is limited in nature.  Lord grants the jnana or wisdom to realize this mistake and save oneself from their effects.

This is what Sankara refers to as "jnaanaan mokshaha"

முந்தைய பாடலில் திருமூலர் இறைவன் தனது மலங்களை மாற்றினான் என்று கூறினார்.  இப்பாடலில் அவர் இறைவன் எவ்வாறு அதை நிகழ்த்தினான் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

இறைவன் அல்லது குருபரன், அஞ்ஞானம் என்னும் இருட்டைக் களையும் குரு, ஜீவனுக்கு அவன் எவ்வாறு மலத்தின் வசப்படுகிறான் என்று காட்டுகிறான்.  ஜீவன் தனது அறிவை ஐம்புலன்களுடன் முழுவதுமாக சேரவிட்டு அந்த புலன்கள் வழங்கும் அனுபவங்களினால் தான் பெறும் அறிவே உண்மையான அறிவு, தனது உண்மையான நிலை, என்று எண்ணுகிறான்.  அது நீரின் ஆழம் தெரியாமல் ஒருவர் காலைவிட்டு மூழ்கிப்போவதைப் போன்றது என்கிறார் திருமூலர்.
இந்த நிலையை மாற்ற, இறைவன், தனது அருளால், ஜீவன் செய்யும் இந்தத் தவறைச் சுட்டிக்காட்டுகிறான்.  உண்மையைக் காண ஞானத்தைத் தருகிறான்.  இந்த ஞானத்தால் சீவன் தனது உண்மை நிலையை அறிந்துகொண்டு புலன்களின் பிடியிலிருந்து தன்னைக் காத்துக்கொள்கிறான்.  இந்த புலன்களின் தாக்கமே மலங்கள், அவையே அவனை தான் அளவுக்குட்பட்டவன் என்று எண்ண வைக்கின்றன.

இதைத்தான் சங்கரர் "ஞானான் மோக்ஷ:" என்றார்.

1.5.6 Why does the Lord remove the mala

1.5.6  Why does the Lord remove the mala
பாடல் எண் : 6
மலங்களைந் தாமென மாற்றி அருளித்
தலங்களைந் தான்நற் சதாசிவ மான
புலங்களைந் தான்அப் பொதுவினுள் நந்தி
நலங்களைந் தான்உள் நயந்தான் அறிந்தே.

Translation:
Converting the innate impurities voluntarily
He removed the locus, Sadasiva
The one who removed the means, within the commons, the Nandhi.
He removed the good. He granted within, with knowledge.

Commentary:
The concept of innate impurities or mala plays a very central role in Indian philosophy.  The mala are five in number- aanava, karma, maya, mayeya and tirodana.  Tirumular says that the Lord removes these mala from the souls.  It is impossible for the soul to remove the mala by its own effort.  Only Lord’s grace can remove them,  Lord removes them by transforming them into grace or arul.
When the mala are removed there is no cause for distinction. There is no reason or a place where the Jiva exists as a separate entity, distinct from Siva.
Sadasiva represents the beginning of distinctions as Jiva and Siva.
Tirumular says that Nandi, or supreme consciousness also removed “nalam” or benefit.  Both, good and bad fortunes are considered to be impediments in one’s spiritual progress as one has to enjoy their effects.  If sins are iron handcuffs the good actions are golden shackles.  That is all the difference between then.
By removing the good and the bad, Nandi made Tirumular fit to receive grace.

மலங்கள் என்பவை சீவனை அளவுக்கு உட்பட்டவனாக வைத்திருக்கும் தவறுகள்.  அவை ஆணவம், கர்மம், மாயை, மாயேயம் மற்றும் திரோதயம் என்று ஐவகைப்படும்.  இந்த மலங்களை ஒரு சீவனால் தானாக விலக்க முடியாது.  இறையருளே இவற்றை விலக்குகின்றது.  இறைவன் அவற்றை அருளாக மாற்றி விலக்குகிறான்.  இவ்வாறு தீமையாக இருப்பது நன்மையாக மாறுகிறது.  இவ்வாறு மலங்கள் கழிந்த பிறகு சீவன் சிவன் என்று நிலைப்பட்டு இருப்பதற்கு அவசியம் இல்லாமல் போகிறது.

சதாசிவ நிலையில்தான் முதன்முதலாக சீவன் சிவன் என்ற வேறுபாடு தோன்றுகிறது.  நந்தி அல்லது பரவுணர்வு தனது நலத்தையும் கழித்தான் என்று திருமூலர் கூறுகிறார்.  இது தான் இதுவரை நலம் என்று எண்ணிய உண்மையில் தீமையானவற்றை விலக்கினான் என்று இதற்கு பொருள் கொண்டாலும் இது மற்றொரு முக்கியமான கருத்தைத் தருகிறது.  நன்மை தீமை ஆகிய இரண்டும் கழிக்கப்படவேண்டியவைதான். ஏனெனில் இரண்டின் பயனையும் ஒரு சீவன் அனுபவிக்க வேண்டியுள்ளது.  தீமை இரும்பு விலங்கு என்றால் நன்மை பொன் விலங்கு. அவ்வளவுதான் வித்தியாசம்.
இவ்வாறு நன்மை தீமை என்ற இரண்டையும் விலக்கி திருமூலரை அருளைப் பெறுவதற்குப் பாத்திரமானவராக இறைவன் மாற்றினான்.

1.5.5 When are innate impurities removed?

1.5.5 The process of burning away of innate impurities

சூரிய காந்தமும் சூழ்பஞ்சும் போலவே
சூரிய காந்தமும் சூழ்பஞ்சைச் சுட்டிடா
சூரியன் சந்நிதி யிற்சுடு மாறுபோல்
ஆரியன் தோற்றமுன் அற்ற மலங்களே.
Translation:
Like the sunstone (lens) and cotton around it
The sunstone will not burn the cotton
Only in the presence of sun it burns it
Similarly, the innate impurities cease to exist in the presence of Aryan (Primal one)

Commentary:
Tirumular explains the process of burning away of innate impurities.  He says that even when the equipment, the lens, and cotton are present together the cotton is not burnt unless both remain in the presence of the sun.  Similarly even when the austerities and innate impurities are present together the impurities are not burnt away, removed.  They are burnt away only in the presence of the Lord.

மலங்கள் எவ்வாறு அழிகின்றன என்று திருமூலர் இப்பாடலில் கூறுகிறார்.  சூரிய காந்தக்கல்லும் பஞ்சும் அருகருகே இருந்தாலும் பஞ்சு எரிவதில்லை.  ஆனால் சூரியனின் முன்னிலையில் பஞ்சு எரிகிறது.  அதேபோல் தவமும் மலமும் ஒருவரிடத்தில் ஒருந்தாலும் தவம் மலத்தை அழிப்பதில்லை.  அதற்கு ஆரியனின் இருப்பு அவசியமாக இருக்கிறது என்கிறார் திருமூலர்.

1.5.4 The Sun transformed my impurities

பாடல் எண் : 4

வேயின் எழுங்கனல் போலேஇம் மெய்யெனுங்
கோயி லிருந்து குடிகொண்ட கோன்நந்தி
தாயினும் மும்மலம் மாற்றித் தயாஎன்னும்
தோயம தாய்எழுஞ் சூரிய னாமே. 

Translation:

Like the hot fire that rises up,

The king Nandhi, who lives in this temple, the body

Transforms the triple impurities with mercy, more than a mother

Is the sun that rises as the waters.

Commentary:

Tirumular is equating the Lord, Nandhi, the supreme consciousness, to Sun.  In tantiram 7 section 22, anda aathitthan, he describes this sun.   Besides the physical entity that we see in the sky it is also consciousness.  In tantiram 7 he mentions that the sun rises between water and fire thus indicating that the locus of the power that rises during kundalini yoga.  It is region between the svadishtana cakra and manipuraka cakra in the body.   By referring to fire in the first line and water in the last line he is indicating this same idea.

Tirumular calls the body as the temple where Nandi, the one who is more merciful than one’s own birth mother, lives. 

In the first verse of this section Tirumular said that Nandi cut the mala, the verdigris away.  Here he says that the mala were transformed.  This is an interesting concept.  As the soul progresses in its spiritual pursuit, the impurities, mala, that were impediments so far are transformed into beneficial qualities.  For example the aanava or ego becomes arul or grace.  Hence, Tirumular is saying that consciousness transforms the mala with his daya. 

இப்பாடலில் திருமூலர், நந்தி அல்லது இறைவனை சூரியன் என்கிறார்.  தந்திரம் ஒன்பதில் அவர் அண்ட ஆதித்தன் என்ற ஒரு தத்துவத்தை விளக்கும்போது சூரியன் என்பது நாம் வானின் காணும் நட்சத்திரத்தைத் தவிர உயருணர்வு என்றும்  இந்த சூரியன் உடலில் தீக்கும் நீருக்கும் இடையே தோன்றுகிறது என்றும் கூறுகிறார்.  இதனால் குண்டலினி யோகத்தின்போது எழும் உணர்வு நிலையை அவர் குறிப்பிடுவதாகத் தோன்றுகிறது ஏனெனில் நீரும் தீயும் முறையே சுவாதிஷ்டான சக்கரத்தையும் மணிபூரக சக்கரத்தையும் குறிக்கின்றன.  இப்பாடலின் முதல் வரியில் தீயையும் கடைசி வரியில் சூரியனை நீர் என்றும் குறிப்பிடுவதால் அவர் இந்தக் கருத்தைக் கோடிகாட்டுவதாகத் தோன்றுகிறது. 

இவ்வுடலை நந்தி வாழும் கோயில் என்று குறிப்பிடும் திருமூலர் நந்தி தாயினும் தயை உடையவர் என்கிறார்.  அத்தகைய நந்தி தனது மலத்தை மாற்றுவதாகவும் இப்பாடலில் திருமூலர் கூறுகிறார்.  இப்பகுதியின் முதல் பாடலில் அவர் இறைவன் தனது களிம்பருத்தான் என்று கூறிவிட்டு இங்கே மலத்தை மாற்றினான் என்று கூறுவது ஒரு முக்கியமான விஷயத்தைக் காட்டுகிறது.  ஆன்மா தனது ஆன்மீகத் தேடலில் முன்னேறும்போது தடைகளாக இருந்த அதே மலங்கள் உதவும் உபகரணங்களாக மாற்றப்படுகின்றன.  உதாரணமாக ஆணவம் அருள்சக்தியாக மாறுகிறது என்று திருமூலர் பின்வரும் பகுதிகளில் குறிப்பிடுகிறார்.  இவ்வாறு உயருணர்வு கீழ்க்குணங்களை உயர்குணங்களாக மாற்றுகிறது என்பதை இப்பாடலிலிருந்து புரிந்துகொள்கிறோம்.

1.5.3 Pati, Pasu and Pasa

பாடல் எண் : 3

பதிபசு பாசம் எனப்பகர் மூன்றில்
பதியினைப் போற்பசு பாசம் அனாதி
பதியினைச் சென்றணு காபசு பாசம்
பதியணு கிற்பசு பாசம்நில் லாவே. 

Translation:

Among the three mentioned- pati, pasu and pasam

Pasu and pasa are beginning-less, like Pati,

Pasu and pasa do not approach pati

When pati approaches pasu and pasa will not remain.

Commentary:

Pati, pasu and pasa are the three entities that form the core of Saiva siddhantha.  Pati is the Lord, pasu is the limited soul and pasa is the attachment.  Tirumular explains these three succinctly in this verse.  He says that like pati, the pasu and pasa are also eternal.  This is against the maya vada that nothing exists other than the lord or pati.  However, the pasu and pasa exist only as long as they stay away from pati.  Once the pati approaches these two cease to exist.

Pati is a state.  It is not a separate entity.  It is the absolutely pure state, free of any limiting factors or mala.  As long as the soul remains away from this state it continues to remain as the limited soul or pasu buffeted by pasa or worldly attachments that maintain its limited state.  When the pati state approaches, that is, when the pasu loses its limiting factors, then the pasu state or the pasa do not exist.  The soul remains exclusively in the pati state.

பதி, பசு, பாசம் என்று மூன்று வஸ்துக்களே சைவ சித்தாந்தத்தின் முக்கிய வஸ்துக்கள்.  இவற்றுள் பதி என்பது இறைவனையும் பசு என்பது ஜீவனையும் பாசம் என்பது பற்றுக்களையும் குறிக்கும்.  இந்த மூன்றின் தன்மையையும் இப்பாடலில் திருமூலர் விளக்குகிறார்.  மாயா வாதத்தைப்போல பசு பாசம் என்ற வஸ்துக்கள் இல்லை, பத்தி ஒன்றே உள்ளது என்று திருமூலர் கூறவில்லை.  பதியைப் போல பசுவும் பாசமும் காலகாலமாக இருக்கின்றன.  பதியை அணுகும்வரை இருக்கும் அவை பதி அணுகும்போது நில்லாமல் ஓடிவிடுகின்றன என்கிறார்.

பதி என்பது ஒரு நிலை.  அது மலமற்ற தூய நிலை.  பசு என்பதும் ஒரு நிலை அது அளவுக்குட்பட்ட நிலை.  இந்த அளவுக்குட்பட்டமையை ஏற்படுத்துவது பாசமே.  இந்த பாசத்தை பசு வைத்திருக்கும்வரை பதி நிலை கிட்டாது.  ஆனால் பத்தி நிலையை அடைந்தபோது பசு நிலையும் பாசமும் இருக்காது என்கிறார் திருமூலர். 

1.5.2 Eye of grace

பாடல் எண் : 2

களிம்பறுத் தான்எங்கள் கண்ணுதல் நந்தி
களிம்பறுத் தான்அருட் கண்விழிப் பித்துக்
களிம்பணு காத கதிரொளி காட்டிப்
பளிங்கிற் பவளம் பதித்தான் பதியே. 

Translation:

He cut away the verdigris, our Nandhi with eye in the forehead

He cut away the verdigris but opening the eye of grace

By showing the light of the rays that verdigris does not approach

He embedded coral in crystal, our Lord/locus

Commentary:

Tirumular is continuing the previous thought where he said that Nandi removed his mala. Here he says that Nandi removed by opening the eye of grace.  This is similar to the “divya sakshu” or the divine eye mentioned in Bhagavad Gita.  The eye on the forehead is the third eye, that of unified vision.  Embedding coral in crystal is usually mentioned to say how qualities occur in Jiva.  Crystal has no color.  It takes up the color of the object that is placed near it.  When the Jiva is placed in the world it takes the quality of the attachments and acts accordingly.  If it is placed near Siva it becomes one with qualities like Siva.  Thus we understand that Siva removes the dirt in the Jiva and confers on it his own qualities.

முந்தைய பாடலில் இறைவன் தனது களிம்பை அறுத்தான் என்று கூறிய திருமூலர் இப்பாடலில் அவன் எவ்வாறு அதைச் செய்தான் என்று விளக்குகிறார்.  நெற்றிக்கண்ணைப் பெற்ற இறைவன், நந்தி, திருமூலரின் அருட்கண்ணை விழியை விழிப்பித்து அவரது களிம்பை அறுத்தான் என்கிறார் அவர்.  அருட்கண் என்பது பகவத் கீதையில் குறிப்பிடப்பட்ட “திவ்ய சட்சு” ஆகும்.  

1.5 Upadesam

பாடல் எண் : 1

விண்ணின் றிழிந்து வினைக்கீடாய் மெய்கொண்டு
தண்ணின்ற தாளைத் தலைக்காவல் முன்வைத்து
உண்ணின் றுருக்கியொ ரொப்பிலா ஆனந்தக்
கண்ணின்று காட்டிக் களிம்பறுத் தானே. 

Translation:

Coming down from the sky, taking a body that fits with karma/taking a body to suit the action

Placing the cool sacred feet/lock as primary protection

Remaining within and melting, revealing through the incomparable

Eye of bliss, he cut away the verdigris

Commentary:

In this verse Tirumular summarizes the process of realization.  The original locus of the Divine is the sky. Tirumular says that he descended from there into the human body according to one’s karma.  If souls have good karma Divine grace will descend quickly.  Otherwise they will have to exhaust their bad karma and wait for the grace to come down to them.  This expression also means, “the lord took a form to suit his action- to cut away their faults”.  The term “thaal” refers to sacred feet as well as lock.  The lock is the closed state of the sahasrara cakra. The lord remains within and melts the soul and reveals the incomparable aanandham or supreme bliss.  Kalimbu or verdigris refers to innate impurities or mala that cover the soul.

It is interesting to call them verdigris.  The mala is only a coating.  It does not change the nature of the soul.  Once the covering is removed the brilliance of the soul will be exposed just as the

உபதேசம் என்ற இப்பகுதியை திருமூலர் இறைவனின் செயலை விளக்கித் தொடங்குகிறார்.  விண் அல்லது ஆகாயத்தில் இருப்பவரான இறைவன் உயிர்களின் வினைக்கு ஈடாக உயிர்களினுள் நுழைகிறான்.  வினை என்பது கர்மம் என்றும் செயல் என்றும் பொருள்படும்.  இந்தத் தொடருக்கு “தான் செய்ய வேண்டிய செயலுக்கு ஏற்ற உருவைக் ஏற்றுக்கொண்டு தனது இடமான விண்ணிலிருந்து கீழே இறங்கி வந்தான்” என்றும் பொருள் கூறலாம்.  அவ்வாறு வந்தவன் தாளைக் காவல் வைத்தான் என்கிறார் திருமூலர்.  தாள் என்பதற்குத் திருவடி என்றும் தாழ்ப்பாள் என்றும் பொருள் கூறலாம்.  தாழ்ப்பாள் என்பது சகஸ்ராரம் மூடியிருக்கும் நிலை.  இதைத் திறந்து உயிர் பரநிலையை அடைகிறது.  அவ்வாறு உடலில் தாளைக் காவல் வைத்து, தான் உள்ளிருந்து உயிரை உருக்கி ஆனந்தத்தைக் கண்ணில் காட்டி களிம்பறுத்தான் என்கிறார் திருமூலர்.

கண்ணில் பார்வையாக இருப்பவன் இறைவன்.  இவ்வாறு ஆனந்தத்தை உணரும் உணர்தலாக இருப்பது இறைவன்.  அவன் களிம்பை அறுப்பது என்பது உள்ளிருக்கும் மலத்தை விலக்குவது என்று பொருள். மலத்தைக் களிம்பு என்று கூறுவது சுவையான ஒன்று.  களிம்பு உலோகத்தை மூடியிருக்கும்.  அதனால் உலோகம் எவ்வித மாற்றத்தையும் அடைவதில்லை.  இந்தக் களிம்பை விலக்கியபிறகு உலோகம் தனது உண்மையான ஒளியுடன் வெளிப்படும்.  அதேபோல் மலமறுந்த ஆன்மா தனது உண்மையான தன்மையுடன் ஒளிவிடுகிறது.